yil sonu ve bu yil nasil gecti degerlendirmeler kafami dolduruyor. yani insanoglu nasil bir sey...dusun babam dusun nereye kadar. yapacagim dedigin seyleri yerine getiriyorsun ve tatminlik duygusu 3 dakika suruyor sonra devam, ayni carki devam ediyor.
yedigoller'den dondukten sonra eren babasini kaybettigini haberi geldi. baba kayibi tuhaf oluyor. var olan biri, farkli bir sehirde, farkli bir yasam suren bir insan bir anda hayatindan cikmis oluyor. cok tuhaf. butun hafta kafam o duygulari bir anlasilabilir paket haline sokmaya calistim ve beceremedim galiba. tek bir gercek var- o da biz burda geciciyiz ve hayatimizi guzel yasamaliyiz. bunun ustune sanki duygular hafif gelmis gibi, gecmis yasam terapisine gittim. yil sonu ya, iste ne ogrenebilirsem kendi hakkimda o kadar iyi. yaaaaani.
evet evet oyle (der irem'in ikizi).
ve kendi hakkimda ogrendikce, derinlere indikce, ne kadar cok ta kalibim varmis onu gormus oluyorum. yani bunun hepsi 54 kiloluk vucudumda tasidigim seyler. tasi babam tasi. niye hayatimi zorlastiriyorum? ne geregi var? iste bu da bir kalip. hayat zor.
zor degiiiil. algi neyse hayat o. basit.
iste 2010'un temasi bu olacak. basitlikte mutluluk var. hersey hep basitti, komplike olupta ne kazaniyoruz ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder