you are what you read

it's strange that i started reading voraciously after the age of 16. some kids love to read at an early age and some bloom later :) but i agree with John Maxwell when he talks about how reading is essential in our growth if we have a growth plan. who you choose to have in your head and whom you choose to listen to shapes your thoughts which influence your behaviour and translates into the life you want to lead. i love underlining books because it makes it easier to go back and skim it and retrieve what you want to take away with you.

books i am enjoying right now

a new earth by eckhart tolle
thinking for a change by john maxwell
influence: the psychology of persuasion by robert cialdini
hayal avciligi by paul levesque and art mcneil
soul leadership by deepak chopra

my friend who lives 100%

it's Jo. Jo from south africa.

i met her in the spring of this year at a party and after a coffee couldn't get enough. she gave me the courage to believe in many things: spinning, tanning, laughing loud and hard, doing what feels hard to do but necessary to combat boredom and status quo, to keep searching and to keep growing. it was her insight that helped me bring perspective to my own life and helped me channel my thoughts in a direction that would lead me to cool adventures.

for example when we were talking about zeynep's death and i told her it felt like i was walking in a vacuum, she said it may feel like being at the edge of a pool and you want to jump in and have a sudden realisation that she is gone but this whole process is a little like wading in and you don't know you are in the water until you see youself completely in it accepting and waded.

Jo talks fast and you better hold on for a great ride. she loves dr. seuss and she convinced me that i needed to memorize "oh the places you will go". one of my
favorite part is:

Out there things can happen
and frequently do
to people as brainy
and footsy as you.

And then things start to happen,
don't worry. Don't stew.
Just go right along.
You'll start happening too.

OH!
THE PLACES YOU'LL GO!

zeynep

dun sisli camii'de zeynep'e elveda dedik hep beraber. inanamiyorum, cok gencti, nasil olur boyle birsey...demek kolay, hatta aklima ilk gelen seyler. ama birini kaybetmek degil de o kisi hayatima en buyuk ne birakti sorusunu kendime hatirlatmaya calisyorum artik.

zeynep kendi ozel hayatini paylasmazdi ama hoslandigi insanlarla vakit gecirmeye severdi. geceleri disari cikmazdi ama biz hazirlanirken ve gozlerimizi boyarken onunki de boyanirdi. haftasonu brunchtan sonra biz dukkan sukkan gezerdik, zeynep eve gidip dinlenirdi. sevmedigi, istemedigi seyleri yapmazdi ama bizim yaptigimiza da tepkisel degildi. grubun dinamigini bozmaz, sessizce cekilir ve herkes devam eder. kendi aliskanliklarina sadikti ve yeni insanlarla tanismak, farkli birsey tatmak, gunun nereye gidecegini bilmeden macera yasamaktan da cekinmiyordu. istedigi sekilde yasadi ve kimseyi incitmeden ve yormadan. butun dunyayi dolasmis, aksam eve gelip onlarla "true blood"i seyrettigim oldu, sukiiii sukiii deyip sacmaladigimizi, youttube'da tarkan'in sarkisini dinlerken dans ettigimizi, en sevdigi puantiyeli esofman ustuyle bize gulerdi.

onu ozlememek mumkun degil. farkli bir zamanda, farkli bir yerde yine bulusmak uzere...

birsey dogru oldugunda

aslinda hayatta ne yasiyorsak o anda onu yasamamiz gerekiyor tam benligimizle
ama ne yasamak istiyorsak onun secimi de bize ait
ve ne sectiysek o anda o an icinde bizim icin dogru olan an
ama ama mama maaami

yani hayatimizda aslinda hersey dogru eger o ani yasamaya varligimizla yasarsak
ve dogru oldugunu sakinligimizle yasadigimizda hersey akiyor
hic zorlamadan
yani o anda yargi yoksa, dusunce yoksa, bugun ne pisirecegim, isteki bilmem kim kiriciydi dusunceler falan yoksa, ve sadece icimizdeki o sakinligi hissedip atiyorum yemek yiyorsak, telefonda konusuyorsak, alisveris yapiyorsak, araba kullaniyorsak, o zaman dogru yoldayiz cunku dogru olan karmasik dramatik ve kafa karistirici olmaz. hersey tikirtikir birbirine girmeden islemeye basliyor.

australia: no dramas

this is a country where people say:
no worries
no dramas
g'day

loved every minute i was there.

shifting in the desert

there's something that calls me when i am in the desert. my favorite desert is the sahara out in merzouga, morocco. i was able to spend some time in the liwa desert, a two hour ride from abu dhabi but it wasn't the same.

but sunrises and sunsets in deserts are. something in me shifts and i cease being irem or a friend or a person with an identity, it is liberating in a very quiet way. the chit chat in my head just brakes.

renkli bir yaz geciyor

degerlendiriyorum, yaz aylari geciyor, bu arada neler yaptim, nasil hissediyorum
ee fena degilim. yerimde duramadim...
datca ile yazi actim
sonra is icin patronla baya gormedigim yerleri gordum
bu yaz isler yogundu yavaslayamadi, arada bir yeni bir grup yeni bir sarkiya sariyordum, devam onu dinliyordum
bunu fark ettim bu yaz: uuuu seslerin oldugu, islikli olan sarkilari hemen hemen seviyorum
arkadasim evlendi, all the single ladies sarkisina katilacak olan kizlar azalmasin!
agustos'ta belcika ve luksemburgtaydim, fransizca ogrenme cabasinda bulundum ve cok beceremedim galiba. dil cok kompleks ise insanlari da kompleks, ogretmenimizi anlayana kadar gozlerim karardi
annemin sevgi cemberinde takildim biraz, sadece 4 gun
istanbul'a donmekten mutluyum ama
onumuzdeki aylarda yine cok gezme var, vitaminlerimi duzenli aliyorum

amasya ve samsun

karadeniz'de cici yerler buralar. deniz kenarinda samsun, tatli irmakli bir amasya. sulu sehirleri cok seviyorum. yollardaki yesillik ve dramatik bulutlar buyuleyici.

hiz

bir cok seyi kaciriyorum gibime geliyor. o kadar hizli yasiyorum ki. gun icinde isteki olaylar, is cikisi binlerce insanlar arasinda hayatimin akisini saglamak icin degisik yerlerde kapi kapi duraklamak- kuru temizlememi almak, arkadasimla corba icmek, terzime gidip kiyafetimin provasini yapmak, bina yoneticime ugramak...

yatagima girdigimde ah kitap okumam gerekiyor yoksa tempomu kaybederim diye isigi acip kitabima devam ediyorum. "Three Cups of Tea" bitirdim ve 1 hafta kitabi okurken bu kadar agladigimi hatirlamiyorm. "A Fraction of a Whole" kitabinda da ciddi bir sekilde de gulmustum. yaz aylari yavas gecer diye umuyordum ama oyle olmadi- cok yakin bir arkadasim Israil'e Ibranice ogrenmeye gitti, onunla spinning derslerine gidiyordum cok ozluyorum onu, is icin manyak gibi uctum her yere, bir arkadasim evleniyor, baska biri 30 yasina girdi, ben onumuzdeki 6 aylik suremi planliyorum, Peru seyahatim yaklasiyor, sacimin uzamasini istiyorum artik, kalbimin hizla heyecanla atmasini istiyorum filan ve atti gibi, kurabiye yapip evimin kokusunu degistiriyorum...dolu bir hayat ve kendime guvenden baska birsey yok. bi de bu yaz bir motora bineyim ruzgari hissedeyim istiyorum.

datca in viewfinder

datca

what a fabulous little place. i was there when we canoed for 60 kms for 3 days- we swam in datca waters, in isolated bays, fighting waves that appeared threatening to canoes alone. but datca on land is sweet, quaint and because it is relatively more difficult than other places in terms of getting there, it remains less touched. the waters are clear and green, sand is actually pebble-y and the water is far from warm. i laughed long and hard once in and felt disoriented once out. can't wait to post some pictures.

walking for a reason

1st May was fabulous. years of not being able to march and now the second year the Turkish people have been allowed to walk in comfort and for their rights- it was marvellous. no wonder i like football matches- crowds of more than 60,000 coming together for one cause is a feeling of power and of union. it was quite a yogic moment for me. for someone who didn't grow up here which is why i don't carry the wounds of the past, it was still moving to see thousands moved.



and the next walk will be this sunday for the "filters" occurring on the internet. life is not becoming any easier.

when friends visit

it was lovely to have friends from the States over. i hadn't seen archana for 5 years and jana i had never met but everything clicked into place. i guess living alone has advantages and disadvantages, i realised how lonely it could get because i fed off the wonderful company they gave me. they had a chance to see the wonders and dynamism istanbul offered and the peace that small town selcuk gave them. and it was tough having them leave. very tough. i miss them very much. i also realised how much i missed living in the States. it has never been easy to be split in different directions.

prayer to goddess durga

durge smurta
harsi bheetim
ashe shajuntoho
swastahe smurta mati mati va
subhandadhasi
daridhrya dukha bhaya
harinakadhvadaniya
survopakarr karanaya
sadhardrachitta
sarvomangala mangalaye
shivesarvartha saadhike
karaniye trambhake gauri
narayani namostute

om shanti shanti shanti

for the japanese,
for mother nature to restore her balance quickly

i loved beirut

it felt like i was travelling back in time, back to pakistan.
the sadness of war and the optimisim of new roads and buildings, the mini-skirts alongside covered women driving in traffic, the helpful homeless, the old well-kept mercedes taxis, the same old bargaining which is annoying but it earns you respect, the smlies on the faces of the military among tiny children on roller blades and tricycles, the good coffee and tourists we kept seeing once every 4 hours...it was a wonderful picture of diversity, an acceptance of history and a choice that there was nothing but hope to hope for.

cirque du soleil

bu aralar kulturel faaliyetlerimde bir artis var. uzak durmusum gibi geldi- opera, hindi zahra ve dun cirque du soleil. once haberler geldi gumrukte isiklar ve ayakkabilari takildigi icin londra ve paris'teki gosterileri gibi olmamis. sonra burcuyla konustum, cok eglenmis ve performans inanilmazdi dedi. haftaici ve yagmurlu istanbul'da beklenmedik bir sekilde cok rahat gittik. cansuyla heyecanliydik, yerlerimiz sahneden cok uzak degildi, goruntu mukemmel, icerdeki hava durumu normal ve yanimizda misir patlamasi. acayip sevdim renkli insanlari, muzigi, sahneyi, atlamak ziplamak istedim boyle. cansu'nun yaninda bir kac gazli teyze, benim yanimda 10 yasinda surekli konusan cocuklar. gaz olayi baya kotuydu, parfumler fisfisladik, huzurumuz biraz bozuldu. ama sahnedeki olaylar insan disiydi, tanrisal gucunu bariz bir sekilde agizim acik izledim. ondan da buyuleyiciydi. burda bir sir, bir perde yoktu. ordan ayrilmak kolay degildi. sahnedeki herkesle bir kahve filan icseydik, tanissaydik dedim icimden..

donemsel izleme

iste PMS olunca bana boyle bi "oturayim iki saniye" oluyorum ama o iki saniye uzuyor. hindistan'da sivananda'nin kitaplarindan birinde kadinlar regle olurken, olmak uzereyken, icleri cok daha meditatif oluyormus. yani gorusumuz cok daha yalin ve gun icinde kendimizi kaybettigimiz anlar azaliyormus. regle zamanlarinda kendimizle bir oluyormusuz. erkeklerde bu olmuyormus. kendimizle yuzlesme anlari bu donemlerde daha kolay. ondan regle olmak bir nimet, bu donemlerde dramatik olabiliyorum ama yinede o sessizlik bana iyi geliyor.

state of mind

i have been moving continuously for the past few weeks. not travelling. doing a lot of miles in my head and personal growth for sure.

i am in istanbul. days at work, nights at work and play. all very fulfilling. i feel so good when i work on my own business. there is nothing more freeing than to work for yourself.

yeni yilin ilk haftalari

super girdim. bombastika. gecen hafta is yerinde gerginlik ve stresli gunler gecirdik ondan biraz yoruldum ama sonucta hersey yolunda. olmamasi icin bir neden yok! soguk ve kasvetli hava biraz daraltiyor ama mevsimler yasanmali, yollarda buz olmasin yeter diyorum. dun aksam cansu'nun kopegi cano ile tanistim. asik oldum. asik olmaya ozlemisim, olmazdim diye dusunuyordum...belki artik insan varliga asik olmak zor ama cano ayri. cok cok ayri. belki de kendime cok benzettigim icin mi bu kadar yakinlik hissettim?

bazi aklimda kalan anlar:
kucagimda cok rahatti (2005'te filan bir insanin kucagindaydim ve rahat bir yerdi, hic yadirgamadim)
yandan optu ve burnumdan (enteresan secenekler, bende sevdigim birinin burnundan operim)
tostunu sicak severmis
cayini soguk iciyor (sicakligi kaybolduktan sonrada soguk cayi icerim)
rahat bir koltukta uyumaktan hoslaniyor (bende)
ne kadar heyecanli olsa bile cok caktirmiyor (ben bunu yapmaya calisyorum, yolum var daha)
komplekssiz

http://www.youtube.com/watch?v=AgpOGLXVHKk&NR=1
ve son olarak alakasiz olabilir ama keith urban'nin parcasi ile kapatiyorum. bu sarki beni mutlu ediyor bu aralar.