1.22.2009

kaybolmak

isler bu aralar yogun- raporlar, toplantilar ve iletisim bozukluklarla dolu. merkur. cok basit. merkur aramizda subat basina kadar. aksam eve donmek uzere otobusumu gordum ve dolmustu, sofor orta kapiyi acti ve bindim. teyzeler basamaklarda oturuyor, insanlar karanlik gibi, benim bindigim beykoz otobus yuzleri degil...neyse dedim kendine bak irem dedim.

kopruyu gectik. kavacik'a geldik. ve devam ettik. allah allah donmedi ilk saga. gunumu dusunuyorum, butun gun topuklu ayakkabi giymisim biraz agriyor. duz gittigini farkettim birden. 5 dakika durmadi. sordum nereye gidiyor bu otobus? cevabi bile hatirlamiyorum. beykoz demedi. ilk durak neresi sordum. nereye gideceksiniz. aaa sordugum soruya bak cevaba bak. tekrarladim. ilk durak neresi. cekmekoy dedi.

CEKMEKOY???

sakin ol dedi icim. gec cikmisim isten, yorgunum ve bu hafta isten eve gittigim tek gun. sakin ol diyorum kendime. bakiniyorum camdan, gidiyor otobus. sofor'e sorsam oooo taaa onde bende uzun otobusteyim ve dolu. sofore ulasmak imkansiz. kac dakika daha gidecek? 5 dakika. biliyorz buranin 5 dakikasini...
15 dakika gitti. karanlik her yer. isik yok. alt gecitten gectim karanlik. yol yapimi var. topuklu ayakkabi, yorgun bir beyin ve kendisine kizan irem. bak diyorum kendime bloguna yazarsin macerani, istanbul maceran hic bitmez, bak yagmur yagmiyor yoksa baya berbat olurdu, krizde nasil tepki veriyorsun bak diyorum. teselli terapisi. ise yaradi bence.

durakta bekledim. kavacik'a geri gidecegim. bi cocuk ayni otobuse binecekmis. oh be dedim tamam. ama yinede gozlerim disina cikmis, gece kusu gibi bakiniyorum.

otobus 20 dakika sonra geldi. bindim. kavacik'ta kendimi disariya attim. ohhh dolmusum orda deyip eve dogru yolu selamladim. yolda da vay be dedim. eve gidecegim diye cik, yalnis otobuse bin ve 2 saat sonra eve pacavra bir sekilde don.

cekmekoy'e harita da bulmaya calistim. harita disinda kaliyor. ne kadar ilginc degil mi? surekli guvenli hissi uyandirmak icin kendimizi nerde ait hissediyorsak ordayiz. ama aitlik nedir ki? ustumdeki giydigim kiyafet benim hangi ekonomik categoriye aitim, nasil bir tip oldugumu, hangi gruba ait oldugumu belirler.

halbuki hindistandayken aitlik cok farkli bir derecede. aitlik her yerde ne olursan ol. ozledim hindistan'i.

1 yorum:

Nilambara dedi ki...

Sevgili Indrani, yeni işin bol kazançlı ve keyifli olsun :)

Bora Beye çok selam ve sevgilerimi söyle lütfen, özledim hem seni hem onu hem de o keyifli derslerimizi :)

sevgiler,