karla birlikte temiz hava ama bir de soguk ayaz vardi. ankara'ya her gittigimde istanbul'a yerlestigim icin sevinyorum. suyu gormeye ve her yol ustunde tarihi eser unutulmus ya da restore edilmis farketmez gormus olmak icimi besliyor. ondan da ankara'da 2 gun gecirdikten sonra gecmisimdeki yasanan ve yasadigim her dusundugumde beni uzen seylere veda etmeye karar verdim.
herkes karar vermek durumunda kalir. her kararin arkasinda varmak istendigi nokta vardir. o noktayi gormedigin surece karar karar olmaz. niyetten baslar bir karar. ben coktan beri niyet etmistim. aslinda niyet onemli bir karar asamasi. iste ankara'da o niyetim somutlastti ve karara donustu.
istanbul akista olman gereken bir sehir. o kadar dinamik ki her saat farkli bir durumla karsilasman mumkun. istanbul'da hersey mumkun. ankara'da ise akista olmak icin biraz eylem gerektiriyor, sanki verimli olmak icin daha fazla bir motivasyon gerekiyor. arti ankara tamamen toprak bir yer oldugu icin bence orda koklenmek kolay ve bu gidisimde yerimde duramazsam da zihnim biraz durabildi ve istanbul'un zoraki akisindan uzaklasip uzaktan kendime bakabildim. ara sira bunu yapmakta fayda var bence.
ee kararlar nediiirr? iste orda spesifik olamayacagim ama onemli olan mutlu olma karari ve mutluluk icin sinirlarimi koruma karari. istanbul'a sogolsun ermek nasil olaylardan ogrenip cikmak ve etkilenmemek ise, sinirlarimi korumak etkilenmemek amacli verdigim bir zihin programlanmasi. eski bir kararimin yenilenmesi ve patlamasi sayilir. bende birsey patlamadan olmuyor yani :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder