kar

evim sokaga yakin oldugu icin insanlarin karda yurumeye calistigini, garc garc seslerini isitiyordum tum pazar gunu. cumartesi arnavutkoy'de tepeden inen kari eren'le izledik. bogaz'in rengi soguk bir maviden griye sonra da buzlu siyaha dondu. hersey cok sessiz ve huzurluydu. sokaklarda kedi yoktu. kopekler kar topu oynayan cocuklari izliyordu. kar bana gore degil o bir gercek. ama baaazen severim.

kari ne zaman severim:

icerdeyken sicak cikolatamla birlikte
ilk ilk yagidiginda
aksamustu gece yagidinda
gunduz yagdiginda ve hemen sonra gunes actiginda
parkta yokus asagi kaydigimda sonra banyo yaptigimda

simdi bu sartlarda hep olmuyor. su anda icerdeyim ve izliyorum. su anda kari seviyorum. (allahim lutfen ruzgar olmasin eve gitmek istiyorum bugun...)