en sevdigin patronunu kaybettiginde insan neler hisseder onu mayis'in ilk haftasinda hissettim. IFC'den ulke yoneticisi izmir'de araba kazasinda kaybettik. ve kac haftadir aklimda. belki 5 kez filan tokalasmissizdir, bir is partisinde, bir restoranda, kanyon'da dukkanlari gezerken filan. hep ve hep efendi, sakin gulumsemesi, gozlerin icine bakip nasilsin derdi, ve senin kim oldugunu bilirdi. her hafta binlerce insanla tanisan tokalasan insan tanisitiklarini tanirdi.
onun olum haberi tango dersime gitmeden once aldim. eren'in buyuk patronuydu. telefonu kapadim ve agladim. kendi patronuma haber verdim. tangoya gittim ama ne yaptigimi pek hatirlayamiyorum. onun kaybi benim kendi hayatimda kaybedeceklerimi hatirlatti ilk olarak, sonra da var olanlarin kiymetini. sevdiklerine sevdigini soylemek, tesekkurlerini iletmek, ozur dilemeyi unutmamak, hepsi hayatimizda ne kadar onemli oldugunu ve bir insanin degerini yuzbinlerce sekilde iletebilmeyi hatirlatti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder