bunu burcu gecen gece bogaz'da yururken soyledi. o kadar dogruydu ki! ne bu istanbul'un kedilerin hali. coplukteyken, duvardayken, yolun kenarindayken biz yuruyup gecerken birden kedilerin hepsi (hic biri kasar filan degildi) donup siddetli bir sekilde izliyorlardi. basildik bakisi.
burcu bunu en iyi tarif etmis oldu.
yani burcu'yu anlatmak kolay ama zor da. tanimak icin tanismak gerekiyor. hep enerji doludur, kafasi yaratmaya hedeflenmis ve kitlenmis, zihni acik olan nadir insanlardan ve taklitleri cok basarili. bunun icin zaten keskin zeka gerek. beni taklit edenlerde azdir ha. yapmak icinde iste kisiyi iyi tanimak gerekiyor ya... burcu yaptiginda baya kopmustum.
kisa bir sure icinde bir cok hikayelerimiz oldu. yogada fisildamak olsun, sokagin kenarindaki pizzacida sanat olusumun surecini anlatmasi, hayatimizin hangi yone akiyor teorilerimiz, park'ta bezmek, herkesle dalga gecmek, hepsi burcu'nun gozlerinin isildamasi ve hayati ne kadar cok sevdigini surekli herkesle paylasmasi hayranlikla izledim. dunyayi dolasmis ve istanbul'da iste. tasindigi yerlere kaktusunu goturen, kitaplarini bir raf degil cam kenarina yerlestirmeye seven, sokak kedisini evde ve disarda ozgur bir sekilde yasamasini saglayan, duvarlarina resim cizen bir deli iste.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder