bir arkadasimin davasinda taniklik yaptim. bir kitapta okumustum, ayda bir hayatinizda yapmadiginiz sey varsa ve firsat kendisini yaratirsa o zaman mutlaka evet de. evet dedim.
avukat arkadasimiz beklentiniz yuksek olmasin dedi. taksiye bindigimde taksici bana avukatmisiniz sordu. siyah takim elbise giymitim. bana dokunamazsiniz mesaji her tarafiminda fiskiriyordu. binaya girdigimde sanki unutulmus bir apartman binasina giriyormusum gibi oldum. bekledik bekledik benim adimi yuksek sesle bagiran biri oldu. bir oda, ortada hakim, odanin tam ortasinda bir ahsap balkon, balkonun onunde hayattan bezmis bir kadin, hakimin dedigini yaziyor...o 6- 7 dakika icinde bir saniye bakistik. iki tarafimda da avukatlar. hakime baktim, tane tane konustum.
saniye saniye yasamak. cevaplarimi dusunmek degil, sorulari cevaplamak... yani hazir olmak ama neyle karsilasacaksiniz bilmemek. balkonda dururken istanbul'da bir senedir yasadiklarim, hazirdim ama cevaplarim bana gore ince degildi. gun gectikce keskinlesiyorum. ve bu gun ne yasayacagimi gercekten bilmiyorum. patronum icin radyo programi teklifi geldi, dedi benimle gel yalniz gitmek istemiyorum, tamam dedim, gelecegiz demek icin aradim ve yapimci telefonda beni cevirmen olmam icin ikna etti. yarim saat icinde hersey degisti. ust duzey geldi su forumu icin, onunla birlikteyken planladigimiz kokteylden bahsettim, o anda fikri ya duymadi ya da kafasi doluydu, tamam dedim kendime...fikir burda sunuldu ve kapanmistir, megersem 4 saat icinde 3 kez bu fikri patronuma soylemis ve begenmis. hic birsey gorundugu gibi degil. hele istanbul, tamamen gizemli bir sehir. ve zannedersem bende gittikce o gizeme tanik olmamla birlikte ayni gizemi benimsemeye basladim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder